Johanna van Sabben
Het is mogelijk dat je even de wenkbrauwen fronst bij het zien van
bovenstaande afbeelding. Waar kijk je nu eigenlijk naar?
En over kijken gesproken, die ogen, daar is wat mee ...
Een voorafje wil ik je natuurlijk niet onthouden, daarom hieronder
de achterflap.
Omdat ik zo blij ben met de omslag, wil ik graag erbij vermelden dat deze is ontworpen door niemand minder dan de bekende grafische ontwerper en illustrator Marc Weikamp.
​
Voor de rest zou ik me gewoon laten verrassen. Dat heb ik ook gedaan, elke dag weer en zie ... een heel boek op tafel.
Wat krijg ik nú weer voorgeschoteld ... (248 pagina's, uitgeverij Donkigotte) is vanaf juni 2022 verkrijgbaar bij de boekhandel en de gebruikelijke online aanbieders.
Hieronder wat reacties van lezers. De derde valt onder de categorie 'heerlijk eerlijk'! Bij het plaatsen van positieve kreten ervaar ik enige gêne, maar omdat ik ook de minder zaligmakende opmerkingen laat staan, mag het van mezelf.
'Het intrigerende van dit boek is, dat je als lezer als het ware aanwezig bent bij de gesprekken tussen Johanna en Jonathan. Je hoort ze praten en dat maakt dat je steeds maar door wilt lezen, dat het contact met een buitenaards wezen heel “dichtbij” komt... en daarmee haast vanzelfsprekend is.'
Astrid, zangeres.
'Dankjewel voor het mooie boek! Ik wil allereerst zeggen: wat kun je toch geweldig goed schrijven, écht schrijven. Alleen dat al maakte dat ik steeds zin had om verder te lezen.
Ik had soms wat weerstand op jouw weerstand, maar kwam vervolgens tot de conclusie dat dat nou precies dit boek en jou uniek maakt. Ik begrijp nu pas hoe het is om met en in jouw drukke hoofd te leven. En ik heb echt alle respect dat je dat zo eerlijk met ons hebt gedeeld. Dat ontroerde me weer en dat had ik helemaal niet verwacht uit het boek te halen.
Leuk ook die snippers van voorbij wandelende mensen aan het einde van de hoofdstukken.
En de brief ... Geweldige brief aan Herman Finkers.
Er is nog zoveel uit te wisselen met Jonathan en te delen met ons. What's next?
Dat dit boek haar weg naar velen zal vinden. Gefeliciteerd!'
Eva, energiewerker.
'Wat een leuk boek heb je geschreven!
Excusex le mot- “leuk” kan een dodelijk woord zijn, dat weet ik, maar het blijft het eerste dat in me opkomt.
Wat maakt het leuk? Niet de titel, noch de omslag. Beide waren genoeg aanleiding geweest om het boek te laten liggen, als jouw naam er niet op had gestaan.
Wat dan wel? Het is een moeilijk te benoemen ervaring. Iets dat me aan het lezen hield, ook al gebeurde er weinig en had ik niet de indruk dat dat ging veranderen. Het is een sensatie die ik ken van het lezen van J.J. Voskuil en van A la recherche du tempo perdu. (Marcel Proust.)
Ook boeken waarin niets gebeurt ( ik beledig je toch niet aan de lopende band?), maar die je zo in hun greep nemen dat je wilt blijven lezen. Ik weet niet hoe je zoiets doet, ik vind het knap.
Er zijn nog andere dingen die het boek leuk maken: je openheid over jezelf, je humor. Ik hoorde je gewoon praten. ​Schotel ons vooral nog meer voor!'
​
Steef, stofzuiger-reparateur (ooit) systeemcoach (soms) en huizenbouwer (nog steeds).
​
​
'Interessant en erg leerzaam, je trekt mij mee in jullie gesprek. Alsof ik naast jou op de bank zit en naar jullie gesprek zit te luisteren. En ik moet vaak ook om jullie lachen. Je hebt lekkere droge humor.
Jonathan trekt mij als lezer mee in zijn wereld, zijn woonomgeving, zijn leven.
Vooral ook waarom ze zo graag contact met ons willen. En dat ze ons willen helpen. Nogmaals, erg interessant.
Als wij het over aliens hebben, vinden wij ze “eng” en jouw boek haalt dat idee weg. Het is vooral niet meer eng!'
​
Jolanda, kapper.